Feel Scandinavia

HAUST Í staraflóa slær vindur bleikan streng. Kalt og þungt regn hnígur á gluggann. Hvítir svanir kyrja söng. Fjöll eru grá oní byggð. OTOÑO Entre las juncias sopla el viento en débiles ráfagas. Una lluvia pesada y fría golpea en la ventana. Cisnes blancos cantan. Las montañas son grises sobre la ciudad. Nú ætti nóttin að vita hvers vegna ég lofsyng myrkrið: Það er líkaminn sem fæðist á efsta degi. Ahora debería saber la noche por qué canto un himno a la oscuridad: es el cuerpo que nace el último día. ALLT ER TRÚLEGT NEMA EITT Allt er trúlegt nema það að móðir manns skuli deyja, sú sem gaf líf með því að láta okkur bíða dauðans í einhverju sem heitir ævi. Á vissum aldri eignast maður von og vill því ekki og vill í senn. Við siglum um höf, röltum um garða og finnum jafn safa í öllum blómum. "Blóm veit á snjó." Maður vaknar og ætlar að ráða drauminn. En lífið fer sínu fram: Garðurinn er frosið ...